KRONIEKEN
Informatie over figuren die hun stempel hebben gedrukt op 's-Gravenwezel en erbuiten, wetenswaardigheden en ook de geschiedenis van de gemeente.
JOSEPHA EELEN (1916- 2007)
Apotheker
Juffrouw Eelen was het vierde kind in de rij van zes. Na de lagere school volgde zij de humaniora in Sint-Ludgardis te Antwerpen. In 1936 volgde ze gedurende vier jaar de faculteit apotheek aan de universiteit. Na de geslaagde studies en het behalen van het diploma van apotheker doet zij nog één jaar stage te Antwerpen bij apotheker Denijs in de Brederodestraat.
Het ouderlijke huis te ’s-Gravenwezel wordt omgebouwd en verbouwd tot apotheek. Juffrouw Eelen gaat zich vestigen in de Kerkstraat 15. De opening vindt plaats op maandag 13 oktober 1941 met een receptie.
Dokters waren er nog niet in ’s-Gravenwezel, deze kwamen uit de naburige dorpen. De medicamenten brachten zij zelf mee of moesten thuis afgehaald worden.
In de beginperiode was alles nog zeer primitief. De voornaamste en meest voorkomende medicamenten waren:
Poeders van het Wit Kruis, een aspirine, kamfer, alcool voor de ontsmetting en natuurlijk de zelfgemaakte zalven.
Denken we maar aan de gekende zwarte zalf en deze was zeer in trek. Andere medicamenten en/of specialiteiten waren niet voorradig en moesten altijd besteld worden.
In de eerste jaren was de apotheek dagelijks open van ’s morgens tot ’s avonds. Buiten de uren kon men nog altijd aanbellen en telefonisch was er geen enkel probleem.
Ook op zondag en tot de hoogmis kon men terecht in de apotheek. Juffrouw Eelen stelde zich altijd ten dienste van de gemeenschap. Men kan stellen dat juffrouw Eelen dag en nacht bereikbaar was.
Na de oorlogsperiode, rond 1950, kwam er een uitgebreid gamma van medicamenten op de markt. Regelmatig diende men bijscholing te volgen bij Kava en verder werden er voordrachten gegeven.
In de vijftiger jaren werden ook de openingsuren gereglementeerd, zijnde van 9u00 tot 12u00 en van 14u00 tot 18u30. Een vaste regeling tussen de apothekers bestond nog niet, wel werden er afspraken gemaakt.
In de loop van die vijftig jaar heeft juffrouw Eelen alles, maar dan ook alles genoteerd en bijgehouden in haar boeken. Elk doktersvoorschrift werd ingeschreven en geklasseerd.
Drempelvrees kende men niet, iedereen was welkom, rijk of arm. Juffrouw Eelen was zeer geliefd in de gemeente.
Stiptheid stond boven alles. Zonder voorschrift kon men niets bekomen, dat was de regel, uitgezonderd de gewone hoestflesjes of pillen.
De apotheek was ook de plaats waar alles werd verteld, het wel en wee, de miserie en de gebeurtenissen in de gemeente. Van kwakzalvers heeft zij weinig of geen last gehad.
Rond de jaren 1967-’68 kwam er hulp in de apotheek. Het was ook de tijd dat de gemeente opmerkelijk uitbreidde met verschillende nieuwe wijken.
Verlof nemen gebeurde tweemaal per jaar. Veertien dagen met Pasen en veertien dagen eind augustus of begin september. Dit was ook de enige periode dat de apotheek gesloten bleef. Tegenwoordig is dit een verplichting.
Sinds januari 1995 is de apotheek overgenomen.
